sobota, 20 października 2012

Królik Miniaturowy

Królik miniaturowy – grupa ras udomowionego królika europejskiego, zajęczaka z rodziny zającowatych. Popularne zwierzę domowe. Nierasowe miniatury charakteryzują się wielkością i wagą, dochodzącą do 3,5 kg. Mają też dłuższe i wyraźnie oddzielone od siebie uszy (do 11 cm). Wszystkie rasy miniatur pochodzą od dzikiego królika, zamieszkującego pierwotnie Hiszpanię. Pierwszą rasą królika miniaturowego był królik gronostajowy wyhodowany w Anglii, charakteryzujący się białym futerkiem.
Budowa :
-Długość ciała :
35 cm do 40 cm.
-Długość uszu :
5,5 cm (długość rasowych dorosłych miniaturek nie może przekraczać 5,5 cm).
-Masa ciała :
+W zależności od rasy:
*gładkowłosy :
między 800 a 1200 g.
*lew :
między 800 a 1200 g.
*Mini Lop :
między 1500 a 2500 g.
*Rex :
między 700 a 1000 g.
*Angora :
między 800 a 1400 g.
-Barwa sierści :
Bardzo zróżnicowana, od białej, przez kremową, brązową, niebiesko-białą i szarą, do czarnej. Występują także osobniki wielobarwne.
-Barwa oczu :
zazwyczaj ciemnobrązowa, zdarza się też niebieska, a u albinosów czerwona.
-Długość życia miniaturek :
Może osiągnąć wiek 10 lat (jednak przeciętnie żyje około 7 lat).
-Długość ciąży :
28-31 dni.
-Liczba młodych :
Rasowe miniaturki około 4. Nierasowe małe króliki około 8, a większe do 12.
-Dojrzałość płciowa :
Samice 7 miesięcy, samce 5 miesięcy.
-Odżywianie :
Roślinożerca. Jednymi z najważniejszych składników diety każdego królika jest woda i siano. Króliki chętnie spożywają liście mniszka lekarskiego. Przysmak to soczewica. Nawet krótkotrwała głodówka może się zakończyć nieodwracalnymi zmianami w układzie pokarmowym królika.
-Aktywność :
Noc i wcześnie rano.
-Pielęgnacja królika :
Króliki krótkowłose np. rasa Rex czesze się raz na tydzień, natomiast długowłose należy czesać codziennie i co jakiś czas obcinać futerko.
-Historia :
Prace nad królikami miniaturowymi rozpoczęto na początku XX wieku. Hodowcy chcieli uzyskać zwierzę niewielkie, przyjazne, będące dobrym towarzyszem dla człowieka. Królik miniaturowy odniósł sukces i obecnie jest jednym z najpopularniejszych zwierząt domowych, głównie z uwagi na niewielkie wymaganie hodowlane i przyjacielskość w stosunku do ludzi.
-Rasy królików miniaturowych :
. królik Mini Lop
. królik Dwarf Hotot
. królik Dwarf Lop
. królik Angorka
. królik Rex
. królik Netherland Dwarf
. królik lwi
. królik Holenderski
. królik karłowaty
. Grzywacz Afrykański
. królik długowłosy
. królik gładkowłosy
. królik himalajski
. królik baranek

                                                                                  Nicol

czwartek, 18 października 2012

Fretka

Fretka (Mustela putorius furo) – niewielki drapieżnik z rodziny łasicowatych (Mustelidae), udomowiona forma tchórza zwyczajnego lub tchórza stepowego. Od lat 80. XX-wieku rośnie popularność fretki jako zwierzęcia domowego. Znalazło to wyraz we włączeniu fretek (obok psów i kotów) do grupy zwierząt podróżujących z paszportami dla zwierząt domowych w krajach UE. Jednak nie wszystkie kraje podchodzą z taką wyrozumiałością do domowych pupili. W Portugalii, na przykład, obowiązuje zakaz hodowania (bez odpowiedniej zgody) i przewożenia fretek ze względu na ryzyko hybrydyzacji pomiędzy fretkami domowymi i dzikimi.
Biologia :
-Opis:
Fretki są gatunkiem silnie dymorficznym (samce około dwukrotnie większe od samic) i osiągają pełne rozmiary w wieku 1 roku.
+Waga :
0.3-1.1 kg dla samic i 0.9-2.7 kg dla samców, wysterylizowane samce są często lżejsze.
+Długość ciała :
33-35.5 cm dla samic i 38-40.6 cm dla samców.
+Ogon :
7.6-10 cm.
Odmiany kolorystyczne :
Wyjściowymi ubarwieniami są forma albinotyczna i ciemne ubarwienie charakterystyczne dla dzikiego tchórza, ale na skutek selektywnej hodowli uzyskano wiele różnych odmian kolorystycznych i długości futra. Niektóre stowarzyszenia hodowców (na przykład amerykańskie American Ferret Association) ustanowiły swoje standardy rozpoznawania różnych odmian barwnych.
Rozmnażanie :
Ruja u samców pojawia sie pomiędzy grudniem i lipcem, u samic cyklicznie między marcem i sierpniem. Ciąża trwa 40-42 dni, do 15 młodych w miocie, do trzech miotów rocznie. Młode rodzą sie ślepe i głuche ważąc 6-12 gram, otwierają oczy w wieku 5 tygodni. Karmienie piersią kończy się pomiędzy w wieku 3-6 tygodni, w wieku do 8 tygodni młodym wyrastają kły umożliwiające spożywanie twardych pokarmów. Dojrzałość płciowa osiągana jest w wieku 6 miesięcy.
Uzębienie :
-U osobników dorosłych :
*12-14 kilkumilimetrowych siekaczy (6-8 górnych i 6 dolnych)
*4 duże kły
*12 zębów przedtrzonowych
*6 zębów trzonowych
Dieta :
Fretki są zwierzętami mięsożernymi. Dieta ich dzikich przodków składa się głównie z owadów, płazów, niewielkich ptaków i gryzoni. Dostępne są także komercyjne karmy dla fretek.
Zachowanie :
Fretki są zwierzętami zmierzchowymi, oznacza to, że śpią 14-18 godzin dziennie i są najbardziej aktywne w godzinach świtu i zmierzchu.W odróżnieniu do swoich samotniczych przodków większość fretek jest zwierzętami towarzyskimi i żyje szczęśliwie w grupach. Fretki są terytorialne, lubią kopać i spać w zamkniętych przestrzeniach.Jak wiele innych drapieżników fretki posiadają gruczoły zapachowe w okolicy odbytu, wydzielina z których służy do oznaczania terytorium. Do tego samego celu fretki mogą również używać odchodów i moczu. Istnieją doniesienia, że fretki potrafią rozpoznawać znajome osobniki po tym zapachu, jak również płeć osobników nieznajomych.Jak (pokrewne im) skunksy, fretki mogą używać gruczołów odbytowych do wydzielenia cuchnącej cieczy w sytuacjach podekscytowania, zaskoczenia lub strachu. Zapach jest jednak dużo słabszy niż u skunksa i łatwo wietrzeje. Wiele fretek sprzedawanych w USA jest poddawane zabiegowi usunięcia gruczołów odbytowych, ale w wielu częściach świata (w tym w Europie) uznawane jest to za zbędne okaleczenie.Podekscytowane fretki mogą wykonywać tzw. łasiczy taniec wojenny (ang. Weasel war dance) polegający na serii losowych podskoków w tył i bok, którym towarzyszą często nastroszone futro, i niskie dzwieki przypominające chichot lub gdakanie. Pomimo swojej żywiołowości zachowanie to nie jest wyrazem agresji tylko ekscytacji lub zaproszenia do zabawy. Rozdrażnione, niespokojne lub wystraszone fretki syczą i/lub piszczą.
Udomowienie :
Nie jest znane miejsce ani okres udomowienie tchórza. Wiadomo, że nastąpiło to w basenie Morza Śródziemnego. Niewykluczone, że miejscem tym był Egipt, choć bardziej prawdopodobne wydaje się, że to Europejczycy oswoili tchórza. Znane były w starożytnym Egipcie, Rzymie oraz Grecji.Najstarsze odkryte szczątki fretek pochodzą z ok. 1500 p.n.e., dlatego przypuszcza się, że ich udomowienie nastąpiło jeszcze wcześniej.
Znaczenie dla człowieka :
Podobnie jak pozostałe gatunki rodzaju Mustela fretka była i nadal jest cennym zwierzęciem futerkowym, bywa również wykorzystywana jako zwierzę laboratoryjne. Fretki od wieków używane były do polowań na króliki. Były również hodowane w Europie przed upowszechnieniem się kota domowego jako zwierzęta domowe tępiące myszy. Prawdopodobnie samiec fretki (albinos) widnieje na słynnym obrazie Leonarda da Vinci "Dama z łasiczką".
Przepisy dotyczące fretek trzymanych jako zwierzęta domowe :
=Australia :
Nielegalne jest trzymanie fretek na terenach federalnych Queensland i Terytorium Północne. W Australijskim Terytorium Stołecznym wymagana jest licencja.
=Brazylia :
Warunkiem jest wszczepienie microchipu identyfikacyjnego i sterylizacja zwierzęcia.
=Nowa Zelandia :
Sprzedaż, dystrybucja lub hodowla fretek jest nielegalna od roku 2002 jeśli nie są spełnione określone warunki.
=Portugalia :
Nielegalne jest trzymanie fretek jako zwierząt domowych. Fretki są dozwolone tylko do użytku w polowaniach i ich trzymanie wymaga licencji udzielanej przez władze państwa.
=Stany Zjednoczone :
Fretki były zakazane w wielu stanach USA ale większość tych praw zostało zniesionych w latach 80-tych i 90-tych XX wieku. Fretki są nadal nielegalne w Kalifornii.Terytorium Portoryko ma podobne przepisy.Podobnie wygląda sytuacja w niektórych miastach, jak Waszyngton i Nowy Jork.Fretki są również zakazane w wielu bazach wojskowych.W niektórych miejscach, w tym w Rhode Island wymagane jest pozwolenie na posiadanie fretki.Illinois i Georgia nie wymagają pozwolenia żeby trzymać fretki ale potrzebna jest licencja na ich rozmnażanie.Posiadanie fretek było niegdyś nielegalne w Dallas,ale obecne przepisy zawierają tylko obowiązek szczepienia.Fretki są nielegalne w Wisconsin, ale pozwolenie na import jest wydawane przez lokalne władze.
=Japonia :
W prefekturze Hokkaido fretki muszą być zarejestrowane z władzami lokalnymi.Nie ma ograniczeń w innych częsciach kraju.
Ciekawostki :
Fretka, znana z dobrze rozwiniętego instynktu łowieckiego, od dawna używana była do polowania na króliki. Na polowanie wychodzono zwykle rano; odnalazłszy norę, zakładano przy każdym z kilku otworów workowatą, mierzącą ok. 1 m sieć, po czym wpuszczano fretkę przez otwór główny. Uciekający królik wpadał w zastawioną sieć, gdzie chwytany był przez myśliwego lub zaduszany przez fretkę. Samą fretkę należało schwytać, gdy tylko ukazywała się u wylotu nory, w przeciwnym razie wracała do nory króliczej i układała się w niej do spoczynku. Informacje o używaniu do polowania fretek (bądź innych łasicowatych) znajdujemy już w "Geografii" Strabona (w opisie zwalczania plagi królików na Balearach).
  
                                                                                                       Nicol

sobota, 13 października 2012

Pomóżmy zanikającym gatunką zwierząt!



Pomóżmy zanikającym gatunką!Wejdź na strone : http://www.wwfpl.panda.org/

                                                                                                                    Nicol

wtorek, 9 października 2012

Nie zrobisz tego dziecku,więc dlaczego uważasz że to powód by zrobić to psu...


                                                                                                          Nicol

piątek, 5 października 2012

Chomik Syryjski

Chomik syryjski (Mesocricetus auratus) – gatunek gryzonia z rodziny chomikowatych, hodowanego także jako zwierzę domowe.
Występowanie :
Ojczyzną chomika syryjskiego jest Azja Mniejsza, gdzie zamieszkuje on tereny pustynne i półpustynne, można go spotkać też na polach zbożowych. Złocista barwa futra (stąd nazwa łacińska auratus – złocisty) utrudnia obserwowanie tego gryzonia na wolności, przez co mało wiadomo o jego biologii i zachowaniu.
Udomowienie chomika syryjskiego :
Chomik syryjski został opisany po raz pierwszy w 1839 r. przez brytyjskiego zoologa Waterhouse'a i nazwany Cricetus auratus. Biorąc pod uwagę to, że gatunek ten nie wyróżniał się jakimiś specjalnymi cechami, nie interesowano się nimi zbytnio. Z czasem obserwowano je coraz rzadziej, aż w końcu uznano je za gatunek wymarły. Dopiero w 1930 r. profesor Aharoni z University of Jerusalem, prowadzący prace wykopaliskowe w okolicach Aleppo w Syrii, znalazł samicę z 12 młodymi. Ponieważ zwierzęta znalezione w 1930 roku były nieco większe, niż te odnalezione przez Waterhouse'a, zostały opisane pod łacińską nazwą Mesocricetus auratus. Jednak informacje dotyczące ich dalszych losów nie są ujednolicone. Część opracowań autorów o chomikach podaje, że większość zwierząt nie przeżyła drogi do Jerozolimy i padła, zaś pozostałe - jeden samczyk i dwie samiczki, rozmnożyły się już po trzech miesiącach i dopiero ich potomstwo ruszyło na podbój świata. Inni uważają, że ta trójka (niektórzy uważają, że czwórka) młodych trafiła do Anglii, do Londynu, i dopiero tam doczekała się przychówku, zaś te, które pozostały w Syrii, padły. Tak czy inaczej wiadomo, że wszystkie chomiki syryjskie na świecie pochodzą od trzech lub czterech zwierząt. Dzięki łączeniu i rozmnażaniu odłowionych chomików otrzymano kolejne przychówki, w których na skutek mutacji pojawiły się nowe cechy budowy ciała i umaszczenia. Pomimo ocalenia gatunku przed wyginięciem, chomiki syryjskie nie budziły większego zainteresowania. Dopiero gdy w 1938 roku trafiły do Stanów Zjednoczonych jako zwierzęta laboratoryjne, zaczęła się ich kariera. Okazało się bowiem, że łatwo się mnożą i oswajają, a co za tym idzie – idealnie nadają się do domowej hodowli. Do Polski pierwsze chomiki dotarły po II wojnie światowej, w 1950 roku.
Wygląd :
Ciało chomika syryjskiego jest walcowate, osiąga długość 15 – 18 cm i wagę 100 – 170 g. Ogon osiąga rozmiary 10 – 15 mm. Nogi ma krótkie, silne i przystosowane do długich biegów. Łapy są nieowłosione, przednie mają 4 wykształcone palce, kciuk jest zredukowany do małego wyrostka. Tylne łapy mają 5 palców i wyposażone są w zgrubienia na podeszwach ułatwiające wspinanie się. Chomiki posiadają krótkie nieowłosione ogony, swym kształtem zbliżone do ogona niedźwiedzia. Charakterystyczną cechą są torby policzkowe, służące przede wszystkim do gromadzenia i transportu pokarmu. Chomik może ich użyć także do przenoszenia młodych, a gdy wypełni je powietrzem – do utrzymania się na wodzie. Chomiki oznaczają terytorium za pomocą gruczołów zapachowych; u chomika syryjskiego położone są one na bokach ciała w pobliżu tylnych odnóży. Chomiki mają duże wypukłe oczy, charakterystyczne dla zwierząt aktywnych o zmierzchu i nocą. W dzień nie widzą zbyt ostro. Podczas poszukiwania pożywienia posługują się świetnym węchem, który służy im także do oceny jakości pokarmu. Chomiki mają bardzo dobry słuch. Słyszenie ułatwiają duże i dobrze rozwinięte małżowiny uszne, które podczas snu zwierzę kuli i przyciska, aby ciasno przylegały do głowy. Chomikowi w orientacji pomagają wibrysy – długie włosy czuciowe. Chomiki, jak wszystkie gryzonie, posiadają bezkorzeniowe, stale rosnące siekacze. Tętno chomika uzależnione jest od pory dnia i wynosi 380-412/min, wykonuje około 75 oddechów/min, a rektalna temperatura ciała osiąga 36,3 – 37,5 °C. Może posiadać krótką, rzadziej długą sierść.
Ubarwienie :
W wyniku spontanicznych mutacji, a następnie selekcji hodowlanej, powstała niezliczona ilość odmian barwnych chomika syryjskiego: zbliżona do naturalnej (Golden), kremowa (Cream), biała (White), cynamonowa (Cinnamon), czarna (Black), popielata, srebrno-szara (Silver grey) oraz wiele innych. Zdarzają się też chomiki albinotyczne, o białej sierści i czerwonych oczach.
Za podstawowy typ włosia u chomika syryjskiego uważa się sierść krótką - short hair, jednak podobnie jak w przypadku odmian kolorystycznych, w wyniku selekcji hodowlanej otrzymano także inne typy włosa. Wyróżniamy więc chomiki długowłose - long hair, satynowe - satin (chomiki satynowe posiadają gładką, lśniącą sierść. Włos zyskuje połysk ponieważ jest niezwykle cienki) oraz rex (sierść gęsta i kręcona, cechą charakterystyczną są tu kręcone wąsy czuciowe).
Pożywienie :
Chomiki żyjące na wolności mają bardzo urozmaicony jadłospis. Zależy on od pory roku. Żywią się przede wszystkim pokarmem roślinnym - głównie nasionami i owocami. Chętnie jedzą marchew i jabłka. Zwierzęta te potrzebują także niewielkich ilości białka zwierzęcego, które może być im dostarczane m. in. w formie gotowanego bez soli mięsa, nabiału lub owadów (np. suszonych larw mącznika młynarka). Nie piją dużo wody, lecz muszą mieć do niej stały dostęp. Chomiki domowe odżywiają się także specjalną karmą - mieszanką nasion dla gryzoni. Można im dawać różne owoce i warzywa, lecz nie powinno się podawać owoców pestkowych, cytrusowych, fasoli ani sałaty.
Tryb życia :
Chomiki aktywne są głównie nocą. Prowadzą bardzo aktywny tryb życia, przemierzają duże odległości w poszukiwaniu pokarmu. Chomiki syryjskie są typowymi samotnikami i należy je trzymać pojedynczo. Zwierzęta te biegają wolniej, bardziej wydłużając tułów od innych gatunków. Gdy temperatura otoczenia spadnie poniżej 6 °C, chomik zapada w stan hibernacji, jest to sen zimowy. Ale gdy temperatura wzrasta powyżej 37 – 38 °C, zwierzę zapada w sen letni – nazywany estywacją. Chomiki na wolności wykopują nory z tunelami i komorami przeznaczonymi na legowisko, magazyn pokarmu (może zebrać nawet do 16 kg) oraz na "toaletę". Długość nory dochodzi do 2 metrów.
Rozród :
Ruja u samicy chomika syryjskiego powtarza się regularnie co 3 – 6 dni. Zaloty chomików przypominają walkę. Zwierzęta ścigają się i szamocą, w końcu zaczynają się obwąchiwać i lizać nawzajem, po czym dochodzi do kopulacji. W krótkim czasie dochodzi do następnych zbliżeń, aż do momentu, gdy popęd samicy osłabnie i przegoni ona samca. Jeśli samiec nie ma drogi ucieczki, to samica w obronie przyszłego potomstwa potrafi nawet zabić partnera.
Ciąża trwa 16-20 dni, a w miocie jest 3-12 młodych, chociaż są mioty liczące nawet 14 osesków. Poród za względu na małe rozmiary młodych ma łagodny przebieg. Samica, aby zapobiec skażeniu gniazda, zjada młode, które urodzą się martwe. Młode rodzą się nagie i ślepe. Samica przegryza pępowinę, po czym dokładnie wylizuje i masuje nowo narodzone potomstwo, co pomaga usprawnić krążenie krwi. Matka karmi młode leżąc na nich. Po około 2 tygodniach młodym rośnie pierwsza sierść, a po 4 tygodniach wychodzą z gniazda.
Młode rosną bardzo szybko. Trzeciego dnia po urodzeniu wyodrębnia się już pigmentacja skóry. Piątego dnia pojawia się delikatny meszek pokrywający ciało, jednak brzuch pozostaje jeszcze przez pewien czas nagi. Po ośmiu dniach u młodych samic widać już sutki. Po 15 dniach następuje otwarcie oczu. Chomiki bawią się ze sobą i same już dbają o higienę ciała. Zaczynają korzystać z miejsca przeznaczonego na toaletę. Na 1 – 2 tygodnie przed zakończeniem okresu ssania stają się bardzo aktywne ruchowo. W trzecim tygodniu życia zostają odstawione od piersi. Przez jakiś czas pozostają jeszcze przy matce. Samce osiągają dojrzałość płciową w wieku 60 dni, samice – w wieku 30 dni. Pierwsza kopulacja następuje zazwyczaj w 12 – 14 tygodniu życia. Chomiki są całkowicie wyrośnięte w wieku trzech miesięcy. Przeciętna długość życia wynosi 18 miesięcy, choć w niewoli mogą dożyć nawet 3 lat.
Kanibalizm :
Stosunkowo często zdarza się u chomików kanibalizm polegający na zjadaniu własnego potomstwa. W optymalnych warunkach samica rodzi i odchowuje młode. Jednak jeśli w okresie okołoporodowym i podczas odchowu jest niepokojona, najczęściej zjada swoje młode. Natura przewidziała takie sytuacje, w których zagrożenie dla potomstwa jest zbyt duże. Samica instynktownie zjada swoje młode po to, by móc w najbliższym czasie w lepszych, bezpieczniejszych warunkach urodzić następny miot, który będzie miał szansę przeżycia, zaś samo zjedzenie młodych to dostarczenie organizmowi cennego białka. Inną niż niepokojenie przyczyną kanibalizmu może być zbyt młody wiek samicy, niedobór białka lub brak wody do picia. W okresie karmienia młodych mlekiem zapotrzebowanie na płyny wzrasta i brak dostępu do wody może być równie niebezpieczny dla miotu.
Ciekawostki :
-Chomiki syryjskie charakteryzują się 40-krotnie większą niż człowiek tolerancją na alkohol (w przeliczeniu na masę ciała). Ta nietypowa cecha powoduje, że są one używane w laboratoriach badawczych przy opracowywaniu leków dla ludzi uzależnionych od alkoholu.
-Chomiki są bardzo wrażliwe na różne choroby infekcyjne. Z tego powodu używane były w badaniach laboratoryjnych nad gruźlicą, brucelozą, nosówką, grypą, wścieklizną, pryszczycą, tularemią, chorobą kalaazar i wieloma innymi. Wykorzystywano je również do badań modelowych nad próchnicą zębów i chorobami nowotworowymi.

                                                                                              Nicol

Yorkshire Terrier


Yorkshire Terrier – jedna z ras psów, należąca do grupy terierów, zaklasyfikowana do sekcji terierów miniaturowych. Według klasyfikacji FCI nie podlega próbom pracy. Zgodnie z kalsyfikacją amerykańską, należy do grupy psów ozdobnych i do towarzystwa. Typ lisowaty.
Rys historyczny :
Yorkshire terierry powstały w połowie XIX wieku. Ich zadaniem było tępienie myszy i szczurów w domach biednych rzemieślników i robotników. Ich prawdopodobnymi przodkami są: maltańczyk, Dandie Dinmont Terrier, Clydesdale terrier i skye terrier. Jest to mały pies wyhodowany w hrabstwie Yorkshire, na Północy Wielkiej Brytanii, w wyniku krzyżowań ras terierów.
Wygląd :
-Szata i umaszczenie :
Szata ich jest umaszczenia ciemno stalowo-złotego lub srebrno-złotego. Włos jest jedwabisty, długi; włos kręcony i karbowany uznawany jest za wadę. Strzyżenie yorka nie zagraża odrostom, jednak może to powodować dyskwalifikację z wystawy. Brak podszerstka oraz niewypadające, stale rosnące włosy obniżają ekspozycję właściciela na psie alergeny.
Zdrowie i pielęgnacja :
Istotną kwestią w pielęgnacji sierści u tych psów są regularne kąpiele i mycie specjalnymi środkami. Uszy ze względów higieniczno-zdrowotnych potrzebują regularnej kontroli, luźny włos musi być usuwany z ich okolic. Starsze psy cierpią nieraz na kataraktę. Częstym problemem zdrowotnym u przedstawicieli tej rasy, są pozostające mleczne kły, które (kiedy same nie wypadną) trzeba usuwać zabiegowo. Zdarza się, że yorki mają problemy z wypadającą rzepką stawową, jak również dotyczą je problemy z tchawicą. Osobniki wystawiane niejednokrotnie wymagają upinania długiej szaty.
Usposobienie i charakter :
Yorkshire terriery są psami skorymi do zabawy, aktywnymi. Nie są agresywne i lubią towarzystwo ludzi, tolerują dzieci. Przywiązane do właściciela, mogą być nieufne wobec obcych i bywają szczekliwe.

                                                                                               Nicol

czwartek, 4 października 2012

Światowy Dzień Zwierząt

Cały miesiąc październik jest miesiącem dobroci dla zwierząt. Zastanówmy się zatem, czy nie możemy pomóc jakiemuś biednemu, poszkodowanemu przez los zwierzakowi.Światowy Dzień Zwierząt czyli World Animal Day jest corocznym świętem obchodzonym dnia 4 października. W Kościele jest to dzień wspominania świętego Franciszka z Asyżu, patrona zwierząt, ekologów i ekologii.Światowy Dzień Zwierząt został ustanowiony w 1931 roku na konwencji ekologicznej we Florencji i rozpoczyna Światowy Tydzień Zwierząt czyli World Animal Week trwający do 10 października.
Jak obchodzony jest Światowy Dzień Zwierząt?
Dzień ustanowiony jest w celu zmiany zachowania i stosunku ludzi do zwierząt i uświadomienia człowiekowi, że zwierzę to istota żywa, czująca, która także ma swoje prawa. Obchody celebrują ekolodzy i organizacje działające na rzecz zwierząt.
Główne organizacje działające na rzecz zwierząt:
- Ludzie na rzecz Etycznego Traktowania Zwierząt (PETA),
- Animal Aid,
- EFFATA - Stowarzyszenie Inicjatyw Społecznych,
- Towarzystwo Opieki nad Zwierzętami w Polsce (TOZ).
Po raz pierwszy Światowy Dzień Zwierząt został zorganizowany w Polsce w 1993 roku. Podczas Światowego Tygodnia Zwierząt organizacje zachęcają do adopcji zwierząt, uświadamiają ludziom, co czeka bezdomne zwierzęta a także piętnuje znęcanie się nad nimi, czy szkolenie do walk i bezmyślne zabijanie.Miesiąc październik jest miesiące dobroci dla zwierząt. Warto się zastanowić zatem, czy nie możemy pomóc jakiemuś pokrzywdzonemu przez los lub złych ludzi biedakowi, który mieszka w schronisku. Rozejrzyjmy się także w okolicy - może ktoś maltretuje swojego psa lub kota? Może warto interweniować? Pamiętajmy, że zwierzęta także czują, a swojego wybawiciela potrafią obdarzyć bezgraniczną miłością i oddaniem. Nie bądźmy obojętni! Pomóżmy! Czasem przekazanie 1% podatku może pomóc w uratowaniu życia poszkodowanym zwierzętom. Bo nie tylko o psach i kotach mowa. Są jeszcze inne zwierzęta hodowlane, które ludzie potrafią potraktować wyjątkowo okrutnie. Ot, jak choćby konie.

                                                                                               Nicol

środa, 3 października 2012

Seter Irlandzki

Seter irlandzki – jedna z ras psów, należąca do grupy wyżłów w sekcji wyżłów brytyjskich i irlandzkich, w typie seterów.
Rys historyczny :
Seter irlandzki jest kojarzony z Irlandią, jednak wywodzi się z Francji, Hiszpanii oraz Macedonii. Pochodzi od długowłosego spaniela i powstał w wyniku skrzyżowania irlandzkiego spaniela wodnego z seterem angielskim, springer spanielem i pointerierem. W pierwszym okresie rozwoju rasy nie przywiązywano wagi do koloru, lecz zwracano przede wszystkim uwagę na właściwości myśliwskie.
Na początku XVII wieku równie popularne były psy o umaszczeniu białym, biało-czerwonym, biało-żółtym, nawet biało-czarnym, jak i czerwonym. Wszystkie były psami użytkowymi, myśliwskimi, przeszukującymi duże tereny w poszukiwaniu ptactwa. W 1866 utworzono w Anglii klub czerwonego setera irlandzkiego. Od 1882 dopuszczano na prezentację wystawową wyłącznie jednokolorowe, czerwone psy. Spowodowało to niemal całkowite wymarcie wariantu czerwono-białego. The Comittee of The Irish Red Setter Club w Dublinie 29 marca 1885 roku przedstawił standard rasy setera irlandzkiego czerwonego.
Wygląd  :
-Oczy :
od ciemnoorzechowych po ciemnobrązowe; mają kształt migdałów.
-Sierść :
średniej długości, włosy proste. Na górnej części ucha, tylnych łapach oraz wzdłuż całego podbrzusza tworzy tzw. pióra.
-Głowa :
smukła, podłużna, wyraźnie wysklepiona na wysokości czoła.
-Ogon :
dobrze umięśniony, zwęża się ku końcowi, jego nasada znajduje się na wysokości grzbietu.
-Pysk :
mocne szczęki o zgryzie nożycowym.
-Łapy :
nieduże i mocne o wyraźnie zaznaczonych palcach; palce znajdują się bardzo blisko siebie.
-Ciało :
niska klatka piersiowa z przodu wąska o mocno zaznaczonych żebrach.
-Nogi :
kończyny przednie powinny być umięśnione i wyprostowane, tylne zaś mocne i masywne.
Budowa :
Długa głowa i długa kufa, przy końcu lekko graniasta; głęboka klatka piersiowa.
Szata i umaszczenie :
Sierść jest koloru dojrzałego kasztana lub mahoniowa. Nie sfalowana, tworzy długie, gładkie frędzle; występują tzw.portki i pióro na ogonie.
Zachowanie i charakter :
Seter irlandzki jest psem rodzinnym, potrzebującym kontaktu z człowiekiem. Wierny towarzysz zabaw i opiekun dzieci, bardzo cierpliwy. Inteligentny i żywy, potrzebuje zaspokojenia dużej potrzeby ruchu. Nieagresywny wobec obcych i innych zwierząt. Raczej szybko się uczy, ale przy tresurze trzeba być stanowczym, lecz łagodnym. W przypadku tego psa bardzo ważne jest wychowanie pozytywne, bez kar. Wychowane nieodpowiednio mogą uciekać.
Użytkowość :
Setery to psy myśliwskie przeznaczone do intensywnej pracy podczas polowania na ptactwo jako psy wystawiające (legawce). Spośród seterów jest najlżejszy i najwyższy, dzięki temu najszybszy. Najdalej ze wszystkich okładający pole, przez to na polowaniu lepiej się sprawdzał przy koniu niż przy pieszym myśliwym.
Zdrowie i pielęgnacja :
Przeciętna długość życia – 15 lat.
Rasa ta jest podatna na dysplazję stawów biodrowych.
Szczególną uwagę należy zwracać na higienę uszu – osady mogą być przyczyną stanów zapalnych.
Psy tej rasy przejawiają średnie ryzyko do wystąpienia, często tragicznego w skutkach skrętu żołądka.
Setery irlandzkie mogą chorować na C.L.A.D – Canine Leukocyte Adhesion Deficiency. Jest to choroba genetyczna, odkryta i zdefiniowana po raz pierwszy dzięki badaniom w Szwecji. Szczeniaki, w wyniku niestarannej selekcji hodowlanej matki i ojca, z których jedno możne być nosicielem choroby, posiadają dwa recesywne geny osłabiające ochronę immunologiczną. Powoduje to szybką śmierć miotu w wyniku np. zakażeń. Obecnie wymaga się przeprowadzenia testów na C.L.A.D i nie dopuszcza się do hodowli psów-nosicieli C.L.A.D. Ten warunek powinien być również przestrzegany w Polsce.
rcd1-PRA Progressive Retinal Atrophy – choroba oczu, występująca również u seterów. Zaczyna objawiać się już u szczeniaków w wieku 6 tygodni jako "ślepota nocna", a w wieku 2 lat osobniki dotknięte tą chorobą są już całkowicie ślepe. Setery winny mieć robione testy genetyczne na PRA.

                                                                                            Nicol